بنزوئیل پراکساید (Benzoyl Peroxide)

مقدمه:

خواص ظاهری: بنزوئیل پراکساید آب دار، پودر گرانولی یا بی شکل سفید رنگ با بوی ویژه است و باید بین 65 تا 82 درصد بنزوئیل پراکساید بدون آب داشته باشد. این پودر حاوی حدود 26 درصد آب برای کاهش خطر انفجار هست. در ساخت داروهای ترکیبی معمولا از فرآورده تجاری به جای پودر خالص دارویی استفاده می شود. هم اکنون بنزوئیل پراکساید به صورت لوسیون، ژل و صابون با غلظت های 5 و 10 درصد در فهرست دارویی ایران موجود است.

حلالیت: بنزوئیل پراکساید در آب و اتانول کم محلول است و حلالیتی برابر 33 میلی گرم در میلی لیتر در روغن زیتون دارد. حلالیت بنزوئیل پراکساید رابطه معکوسی با قطبیت حلال دارد و در حلال های نیمه قطبی حلالیت بیشتری دارد. به عنوان مثال حلالیت این ماده در مخلوط آب و پلی اتیلن گلایکول 400 (PEG400) با افزایش میزان آب کاهش می یابد.

موارد مصرف و کاربرد در فرمولاسیون: بنزوئیل پراکساید با مکانیسم تولید اکسیژن نوزاد که سبب ایجاد اثرات لایه برداری و ضد باکتری می شود، در درمان آکنه کاربرد دارد.

ناسازگاری با سایر مواد و محیط کار: پودر خالص بنزوئیل پراکساید هنگام ساییدن یا حرارت بالای 60 درجه سانتی گراد مستعد انفجار است و در حضور مواد کاهنده می تواند آتش بگیرد. فرآورده های حاوی ترتینوئین در ترکیب با بنزوئیل پراکساید به عنوان یک اکسید کننده قوی ناسازگار است و منجر به از دست رفتن درصد بسیار بالایی از ترتینوئین در طی 24 ساعت پس از تهیه فرآورده می شود.

شرایط نگهداری: پودر بنزوئیل پراکساید باید در ظرف اصلی و بسته به منبع تهیه در دمای محیط یا یخچال نگهداری شود. در صورت از دست رفتن بیش از حد آب این ماده مستعد انفجار است. ظرف نگهداری این ماده معمولا ضد بار سطحی است و نباید این ظرف با ظرف دیگری جایگزین شود. بیشترین پایداری این ماده در pH بین 5/4 تا 5 است و فرآورده های تجاری ژل و لوسیون pH ای بین 8/2 تا 6/6 دارند و در دمای محیط بین 15 تا 30 درجه سانتی گراد و در ظرف در بسته نگهداری می گردند. این موضوع به فرآورده های ترکیبی حاصل هم قابل تعمیم است. علاوه بر حرارت و pH، پایداری بنزوئیل پراکساید به غلظت و نوع حلال به کار رفته نیز بستگی دارد. در طی 8 روز بین 40 تا حدود 100 درصد بنزوئیل پراکساید در اتانول و متانول از بین می رود.